چرا هیتلر به پورشه سفارش ساخت فولکس را داد؟
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فرادید، خودروی فولکس‌واگن «بیتل» یا «سوسکی» (که البته در ایران به «قورباغه‌ای» شهرت دارد) شماره در تاریخ ۱۷ فوریه ۱۹۷۲ [۲۸ بهمن ۱۳۵۰] از خط تولید خارج شد؛ این خودرو یکی از بزرگترین دستاوردهای تاریخ خودروسازی بود؛ بیتل (Beetle) به خودرویی به بیشترین میزان تولید و محبوب‌ترین خودروی تاریخ تبدیل شد و مقام اول تولید را از هنری فورد، افسانه صنعت خودرو و مدل تی او ربود.
فولکس سوسکی یا همان قورباغه‌ای مسیر موفقیت خود را از سال ۱۹۳۳ آغاز کرد، زمانی که آدولف هیتلر، رهبر نازی از فردیناند پورشه، بنیان‌گذار برند خودروی لوکس پورشه خواست «فولکس‌واگن» را بسازد که ترجمه تقریبی آن از آلمانی به انگلیسی به معنی «خودروی مردم» است. پورشه مأمور شد خودرویی کوچک و مقرون‌به‌صرفه طراحی کند که بتواند دو بزرگسال و سه کودک را جابه‌جا کند.
این دستور ساده نهایتا به طراحی شکلی منحصر به فرد و منحنی ختم شد. هدف اولیه این شکل، بهبود آیرودینامیک و کارایی بود، با این حال این موضوع به‌سرعت جلب توجه کرد و تبدیل به یک نماد در دنیای خودروی آلمان شد؛ خودرویی که ایده‌های نازی را درباره‌ی «فولک» (واژه‌ای از هیتلر برای اشاره به آلمانی‌های اصیل) ترویج می‌کرد و یکی از برنامه‌های عمومی ویژه هیتلر، یعنی سیستم اتوبان‌ها را محبوب می‌ساخت.
این خودرو ابتدا «کرافت دورش فروی‌ده» (قدرت از طریق شادی) یا خودروی «ک‌دف» نامیده می‌شد و در حقیقت یک تبلیغ متحرک برای کمپین هیتلر به همین نام بود که حامی مالی فعالیت‌های تفریحی برای کارگران آلمانی بود. اما اگرچه چند نمونه اولیه از خودروی Kdf تولید شد، تولید انبوه «فولکس‌واگن سری ۱» تا پایان جنگ جهانی دوم و پایان رژیم نازی به تأخیر افتاد.
این خودرو نام ساده‌ای داشت، اما ظاهر آن توجه جهانیان را جلب کرد و چیزی نگذشت که شکل نمادین آن شروع به کسب لقب‌هایی در سطح جهانی کرد: «بیتل»، «ووچو»، «کوچینل» و «مگیولینو».
تولید و محبوبیت این خودرو پس از جنگ جهانی دوم ادامه یافت و سال ۱۹۴۹ وارد بازار آمریکا شد. آن‌جا، یک کمپین تبلیغاتی بزرگ که بر مقرون‌به‌صرفه بودن و قابل اعتماد بودن آن تمرکز داشت و از ریشه‌های نازی آن کم می‌کرد، به جذب خریداران مشتاق کمک کرد.
فرهنگ عامه ازجمله حمایت چندین شخصیت برجسته نیز به محبوبیت آن کمک کرد و این خودرو را به پرطرفدارترین خودروی تاریخ تبدیل کرد. سال ۱۹۶۹ برای این کمپین تبلیغاتی سال مهمی بود. دومین فیلم پرفروش آمریکای شمالی در آن سال فیلم «The Love Bug» (حشره عشق) بود که در آن یک فولکس‌واگن بیتل هوشمند به نام «هِربی» حضور داشت. این امر به‌سرعت سبب شد خودروی فولکس‌واگن در ایالات متحده مشهور شود.
همان سال، گروه موسیقی بیتلز به طور غیرمستقیم حمایت بزرگی از این خودرو کرد. ایان مک‌میلین عکاس عکسی گرفت که تبدیل به جلد آلبوم «Abbey Road» شد، جایی که پل مک‌کارتنی، جان لنون، جورج هریسون و رینگوشتر در حال عبور از خیابان بودند و در پس‌زمینه یک بیتل سفید کنار خیابان پارک شده بود.
تا سال ۱۹۷۲ به نظر می‌رسید پورشه به هدف اولیه خود دست یافته بود. شکل منحصر به فرد بیتل همچنان مصرف‌کنندگان را جذب می‌کرد، همچنین قیمت نسبتاً مقرون‌به‌صرفه آن. مدل ۱۹۷۰ آن قیمت اولیه ۱.۸۳۹ دلار داشت که معادل حدود ۱۵.۰۰۰ دلار امروزی بود؛ قیمتی بسیار ارزان با توجه به این‌که قیمت میانگین خودروهای جدید اکنون بیش از ۴۷.۰۰۰ دلار است. ظاهر منحصر به فرد خودرو و ارتباطات آن با چهره‌های مشهور، خریداران جوان و مخالف فرهنگ رایج را جذب کرد و این خودرو به بهترین انتخاب برای دوران بی‌قید و بند و خلاقانه دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ تبدیل شد.
فولکس‌واگن پس از رسیدن به این موفقیت در سال ۱۹۷۲، روی خودروی کوچک خود شدت عمل بیشتری نشان داد و هالیوود نیز همین کار را انجام داد، طوری که این خودرو در فیلم‌هایی از جمله «آستین پاورز» و «ترانسفورمرها» حضور داشت. نهایتا زمانی که شرکت تصمیم گرفت این حشره کوچک را در سال ۲۰۱۹ بازنشسته کند، با گذشت ۷۰ سال از نخستین فروش آن در ایالات متحده، بیش از ۲۳ میلیون دستگاه بیتل در سراسر جهان فروخته شده بود؛ رکوردی که سوسک یا قورباغه را به محبوب‌ترین خودروی تاریخ تبدیل کرده بود.
